Bazą rozwojową samochodu ŠKODA nowej generacji, stały się projekty programu Š780 z nadwoziami autorstwa Jaroslava Kindla, powstałe w latach 1978-80. Ostateczny szlif karoserii i wnętrza pojazdu postanowiono powierzyć renomowanej, zachodniej pracowni stylistycznej – po licznych perturbacjach umowę parafowano ze Stile Bertone SpA. Pierwszą, wzorcową karoserię Włosi ukończyli w ostatnich dniach grudnia 1984. Techniczna baza przełomowego dla marki pojazdu dojrzewała lokalnie, pod kierownictwem wybitnych inżynierów w składzie: Petr Hrdlička, Rudolf Kužela, Jan Nepomucki, Bohuslav Urválek i wielu innych. Rozwój nowoczesnych jednostek napędowych OHC, z powodu ogromnych kosztów łącznych projektu, postanowiono przesunąć w czasie, doraźnie modernizując sprawdzoną jednostkę 1.3OHV. Opracowywane rozwiązania techniczne, konsultowane niejednokrotnie z najlepszymi, światowymi centrami rozwojowymi branży motoryzacyjnej (min. Porsche), testowano również w ukryciu, pod karoserią popularnego, japońskiego kompaktu.
Efekt programu Š781, już pod zaczerpniętą z historii nazwą FAVORIT, przedstawiono oficjalnie na 29. Międzynarodowych Targach Przemysłowych w Brnie, organizowanych w dniach 16-23 września 1987 roku. Zaprezentowano na nich pojazdy z serii bezpośrednio przedprodukcyjnej, kompletowanej gorączkowo od 1 lipca. Mimo opóźnienia prezentacji w stosunku do pierwotnych założeń jak i premiery światowej oraz rozpoczęcia rytmicznej produkcji dopiero w sezonie 1988, finał należy rozpatrywać w kategorii potężnego sukcesu. Przy użyciu własnych sił i środków stworzono bezsprzecznie najlepszy samochód bloku wschodniego nie korzystający z licencji i obcych podzespołów. Konstrukcję, która stała się nie tylko techniczną bazą dla swego następcy (FELICIA), wytrzymując się z powodzeniem na rynku do progu XXI wieku, ale także w zasadniczy sposób pomogła marce w znalezieniu silnego partnera strategicznego na samym początku lat 90.
W chwili premiery, podstawowa wersja modelu, czyli 136L, wymagała wyłożenia 84 600 koron. Do końca 1987 roku powstało niespełna dwieście egzemplarzy, a pierwszym miejscem narodzin modelu FAVORIT stała się filia Vrchlabi. Produkcja w zakładzie macierzystym nabrała tempa dopiero późnym latem następnego roku. Możliwości produkcyjne i montażowe fabryk jeszcze długo nie mogły nadążyć za popytem występującym po obu stronach żelaznej kurtyny. W późniejszym okresie gamę modelu rozbudowano o kolejne warianty nadwoziowe, silnikowe i wyposażeniowe. Potężne, w kontekście politycznych i gospodarczych okoliczności koszty rozwoju projektu sięgające 2,5 mld ówczesnych koron, okazały się finalnie najbardziej trafioną inwestycją.
Wybrane dane techniczne samochodu ŠKODA FAVORIT 136L, Typ 781, 1987
silnik: rzędowy, czterocylindrowy, czterosuwowy; górnozaworowy OHV, chłodzony cieczą, wał korbowy podparty w trzech punktach, napęd rozrządu za pośrednictwem łańcucha, umieszczony poprzecznie z przodu, napędzający koła przednie
moc maksymalna: 62 KM przy 5000 obr/min
maksymalny moment obrotowy: 100 Nm przy 3000 obr/min
skrzynia przekładniowa: pięciostopniowa, manualna, w pełni zsynchronizowana
rozstaw osi: 2450 mm
rozstaw kół: 1400 mm - przednich i 1365 mm - tylnych
wymiary zewnętrzne: długość 3815 mm, szerokość 1620 mm, wysokość:1415 mm
pojemność bagażnika: 251 l
czas przyspieszenia 0-100 km/h: 14 s
prędkość maksymalna: 150 km/h
średnie zużycie paliwa: 5,2 l przy 90 km/h, 7,2l przy 120 km/h i 7,4 l w warunkach jazdy miejskiej
ilość zbudowanych egzemplarzy: 783 183 sztuk
