Pierwsza edycja rajdu, od którego wywodzi się obecna legenda WRC, odbyła się w roku 1951 jako Grand Prix de Jyväskylä. Nazwę tę zmieniono wkrótce na Rajd 1000 Jezior, bardziej przemawiającą do coraz liczniejszych gości z zagranicy. Od czasu stworzenia cyklu Rajdowych Mistrzostw Świata w 1973 r. impreza ta jest jego stałą rundą. Uchodzi za jeden z najbardziej spektakularnych rajdów w sezonie, a słynie najbardziej z długich, efektownych skoków na hopkach.

Trasy Rajdu Finlandii wytyczane są na szutrowych drogach, na co dzień służących mieszkańcom okolic miasta Jyväskylä. To szerokie i szybkie dukty leśne, pełne nieznacznych wzniesień i spadków, typowych dla morenowego krajobrazu tej części Finlandii. Oko amatora mogłoby uznać te drogi za łatwe, bo niezbyt kręte, o łagodnym przebiegu. Jednak przy prędkościach rozwijanych przez samochody WRC stają się one niezwykle wymagające. Samochody wybijają się w powietrze na pozornie niewinnych garbach i wykonują kilkudziesięciometrowe skoki. Właśnie w takich miejscach gromadzi się wspaniała publiczność. Kilkaset tysięcy widzów przyjeżdża na ten rajd, by podziwiać to fascynujące widowisko.

Szybka i skuteczna jazda w Rajdzie Finlandii wymaga umiejętności czytania drogi i przewidywania zachowania auta na wiele metrów naprzód. Trzeba prawidłowo oszacować długość skoku, miejsce i kierunek lądowania oraz sposób najścia na kolejną hopkę. Nic dziwnego, że przez długie lata w tej rundzie WRC wygrywali skandynawscy kierowcy: Finowie i czasem Szwedzi. Dominację tę przełamał dopiero w 1990 r. Carlos Sainz, ale tylko chwilowo: od zwycięstwa Hiszpana zwycięzcami Rajdu Finlandii zostało tylko czterech kierowców spoza kręgu nordyckiego: Francuzi Didier Auriol (1992), Sébastien Loeb i Sébastien Ogier, a rok temu Brytyjczyk Kris Meeke.

Trasa edycji 2017 jest podobna jak w latach poprzednich. Po krótkim otwierającym oesie w czwartkowy wieczór w piątek zawodników czekać będzie prawdziwy maraton: aż 12 odcinków specjalnych do pokonania w ciągu 15 godzin. Sobota zapowiada się niewiele mniej intensywnie: jej program obejmuje osiem oesów, w tym dwukrotny przejazd zupełnie nowego odcinka Pihlajakoski oraz legendarny oes Ouninpohja. Etap niedzielny będzie mieć charakter sprintu – złożą się na niego cztery krótkie odcinki specjalne, w tym końcowy Power Stage.