Rozpoczęła się 11. edycja wystawy Triennale Design Museum zatytułowana „Historie. Włoski design", którą będzie można podziwiać do 20 stycznia 2019 roku.
Ponadczasowy Fiat 500 nie jest nowością w muzealnych komnatach, wystarczy sobie przypomnieć, że w zeszłym roku egzemplarz serii F, najbardziej popularnej 500 w historii, wszedł do stałej kolekcji muzeum sztuki nowoczesnej MoMA w Nowym Jorku. Dzisiaj natomiast, niezwykła 500N z 1958 roku wkracza w progi Triennale Design Museum, potwierdzając znaczenie modelu, który zmotoryzował Włochy i jednocześnie stał się o prawdziwym designerskim dziełem o światowej sławie. Obok niego pojawia się Panda 30, która na rynku jest już od 1980 roku.

Fiat 500 N (1958).
Wyprodukowany w sierpniu 1958 roku i wyróżniający się nadwoziem w pastelowym odcieniu błękitu wystawiany w Mediolanie Fiat 500 N należy do pierwszej serii i reprezentuje udoskonalenia zaprezentowane przez producenta na Salonie w Turynie w listopadzie 1957 roku. Przednie lampy w aluminiowych ramkach, osłonki przeciwsłoneczne, aluminiowe profile na pokrywie przedniej oraz listwy na bokach, kołpaki piast z błyszczącego aluminium, opuszczane szyby przednie, szyby uchylne tylne z blokadą otwierania, piankowa kanapa tylna, sterowanie kierunkowskazami i światłami za pomocą dźwigienki na kolumnie kierownicy, gumowe poszycie pedału hamulca i sprzęgła. Wystawiony egzemplarz jest wyposażony w dwucylindrowy silnik o pojemności 479 cm³ i mocy 15 KM, który pozwala mu rozwinąć prędkość 90 km/h. Fascynująca jest historia modelu 500, który stanowi podsumowanie genialnej intuicji Dante Giacosa i ambitnej strategii rozwoju i odnowienia gamy wprowadzonej przez Fiata już podczas II wojny światowej. Latem 1957 roku zaprezentowano Fiata 500 Nuova, który miał powtórzyć sukces swojego poprzednika Topolino: po swoim poprzedniku przejął formułę małego, dwuosobowego sedana, udoskonalonego według kanonów najnowszej techniki. Samonośne nadwozie napędzane było umieszczonym z tyłu, chłodzonym powietrzem, dwucylindrowym silnikiem, pierwszym w historii produkcji Fiata. Ceny rozpoczynały się od 490 000 lirów. W ciągu kilku lat, 500 stała się nowym kultowym samochodem włoskiej młodzieży i zyskała popularność na całym świecie, od Stanów Zjednoczonych po Nową Zelandię. Samochód był nieprzerwanie produkowany, w pięciu różnych seriach, aż do 1975 roku, a liczba wyprodukowanych egzemplarzy wyniosła ponad 4 miliony. Jest to auto, które odniosło bezdyskusyjny sukces, a w 2007 roku doczekało się powstania nowej generacji: współczesna 500, tak jak jej znamienity protoplasta, od razu odniosła ogromny sukces i w ciągu 10 lat została zakupiona przez 2 miliony klientów oraz zdobyła imponującą pulę nagród, w tym tytuł Samochodu Roku oraz nagrodę Compasso d'Oro, najstarszą i najbardziej prestiżową, światową nagrodę z dziedziny designu, ustanowioną w1954 roku i przyznawaną od 1958 roku przez Stowarzyszenie Wzornictwa Przemysłowego (ADI). Tą nagrodą zostały wyróżnione obie generacje Fiata 500, a dokładnie w roku 1959 i w 2011. 

Panda 30 (1980).
Wyróżniający się czerwonym kolorem nadwozia, prezentowany samochód należy do pierwszej serii tego modelu, którego liczba wyprodukowanych w sumie egzemplarzy przekroczyła do tej pory 7,5 milionów.
Wszystko rozpoczęło się w połowie lat 70. XX w., kiedy to zrodziła się konieczność zaprojektowania nowego modelu z napędem na przód, który dołączyłby do Fiata 126 i Fiata 127. Projekt, najpierw nazwany Zero, przyjął później nazwę Projektu 141 a w 1978 roku zostały przygotowane pierwsze prototypy. Jeśli chodzi o nazwę, to wybór padł na Pandę, co stanowiło kontynuację eksperymentu zapoczątkowanego wraz z Ritmo, który w odróżnieniu od wcześniejszych kilkudziesięciu lat, porzucał techniczną nazwę projektu na rzecz nowych atrakcyjnych i fantazyjnych określeń. W marcu 1980 roku, po premierze na Kwirynale, samochód Fiata zadebiutował na Salonie Samochodowym w Genewie.
Zaprojektowany pod kątem osiągnięcia maksymalnej funkcjonalności i optymalnego wykorzystania przestrzeni, Fiat Panda z pierwszej serii miał długość 3,38 m, trzydrzwiowe nadwozie ze składanym i wyjmowanym siedzeniem tylnym i mógł swobodnie pomieścić pięć osób. Dzięki tym rozmiarom oraz rozwiązaniom stylistycznym autorstwa Giorgetto Giugiaro, nowy samochód Fiat okazał się bardzo praktyczny, uniwersalny i wielofunkcyjny. Napęd auta skierowano na przód, zatosowano zawieszenie niezależne na koła przednie i z osią sztywną na kołach tylnych. W zależności od rynku, klient mógł wybrać albo dwucylindrowy silnik chłodzony powietrzem o pojemności 650 cm³ i mocy 30 KM, albo silnik z 4 cylindrami, chłodzony wodą, o pojemności 903 cm³ i mocy 45 KM. Stąd zrodziły się oficjalne nazwy: Fiat Panda 30 i Fiat Panda 45. Spalanie było na interesującym poziomie: przy 90 km/h, Panda 30 pokonywała 19 km na 1 litrze, a Panda 45 ponad 17. Maksymalna prędkość wynosiła odpowiednio ponad 115 km/h i około 140 km/h.
Od 1980 roku do dzisiaj następowały po sobie cztery generacje. Oprócz tego, że był to pierwszy miejski samochód z napędem 4x4 (1984), Panda była również pierwszym autem, w którym zamontowano silnik Diesela (1986); pierwszym w swoim segmencie, który mógł się posczycić tytułem Samochodu Roku (2004) i, w tym samym roku, pierwszym miejskim samochodem, który dotarł na wysokość 5200 metrów i znalazł się u stóp Mount Everestu. W 2006 roku został pierwszym miejskim samochodem produkowanym na szeroką skalę z zasilaniem na metan. Jest to jedyny samochód miejski z tego segmentu, który oferuje cztery wersje silnikowe (benzyna, olej napędowy, benzyna/metan oraz benzyna/ LPG), trzy wersje wyposażenia (Urban look, City Cross i 4x4), dwa napędy (na przód i 4x4) oraz dwie skrzynie biegów (manualną i zrobotyzowaną Dualogic).

Triennale Design Museum. Historie. Włoski design.
Triennale Design Museum, pierwsze muzeum włoskiego wzornictwa, zostało otwarte w Triennale w grudniu 2007 roku. Od 10 lat miejsce co roku zmienia układ i dekorację, by za każdym razem dać inną odpowiedź na fundamentalne pytanie: czym i jaki jest włoski design?
11. edycja Triennale Design Museum opowiada historię włoskiego wzornictwa poprzez mnogość historii, które wspólnie definiują jego złożoną naturę. Zwiedzanie muzeum może mieć dwojaki przebieg: z jednej strony historia może rozwijać się diachronicznie, z drugiej może być przedstawiona w formie pięciu zagadnień tematycznych, pozwalających odczytywać design przez pryzmat innych dziedzin.
Zgromadzono tam 180 dzieł, w większości pochodzących ze stałej kolekcji Triennale Design Museum stworzonych w latach 1902-1998 i wyodrębnionych, jako najbardziej reprezentatywne dla włoskiego wzornictwa ze względu na wkład w innowacyjność, estetykę, badania, rozpoznawalność oraz popularność.