To jedna z najważniejszych dat w historii marki: 6 marca 1986 roku, podczas targów w Genewie Szwedzi pokazali bardzo odważny projekt samochodu. Dwudrzwiowe nadwozie o kształcie klina nie przypominało żadnego innego modelu tej marki. Całość prezentowała się bardzo nowocześnie. Przód był niski i zaopatrzono go w otwierane światła. Atrapa chłodnicy z charakterystyczną ukośną listwą i znaczkiem Volvo powędrowała pod przedni zderzak. Trzeba było kucnąć, aby ją zobaczyć. Ścięty, mocno przeszklony tył nawiązywał do legendarnego modelu P1800ES. Mimo, że był produkowany jeszcze 13 lat przed debiutem 480 ES, każde z tych aut wyglądało jak z innej epoki.
O wdrożenie do produkcji konkurowało wiele projektów. Studio Bertone oraz ówczesny szef designu Volvo, Jan Wilsgaard, stworzyli kilka propozycji. Ostatecznie wybrano koncepcję, zaproponowaną przez holenderską firmę John de Vries. Wnętrze zaprojektował Peter Horbury, który później został główną osobą odpowiedzialną za design Volvo. Konsolę z prędkościomierzem i pozostałymi zegarami zamontowano tak, by była skierowana ku kierowcy. Z tyłu umieszczono dwa oddzielne siedzenia, zamiast jednolitej kanapy. Każde z nich wyposażono w regulowane zagłówki.
Nowinką technologiczną modelu 480 ES był komputer pokładowy, który pokazywał na cyfrowym wyświetlaczu takie parametry jak średnie spalanie, średnią prędkość, zasięg i temperaturę otoczenia. W połowie lat 80. to udogodnienie robiło spore wrażenie. ówczesne „ekonomizery” występowały raczej w samochodach wyższych klas i były to głównie proste instrumenty wskazówkowe.
Do napędu Volvo 480 ES posłużył silnik benzynowy o pojemności 1.7 l, osiągający moc 109 KM. Była to konstrukcja Renault, zaopatrzona w debiutujący wówczas katalizator spalin. Jednostka dość dobrze radziła sobie z tym niewielkim samochodem. Auto przyspieszało od 100 km/h w 9,5 s. Prędkość maksymalna wynosiła 190 km/h. Trzydzieści lat temu były to bardzo dobre wartości, ale przesądzały one o szosowym, a nie sportowym charakterze pojazdu.
W 1988 roku w ofercie pojawiła się odmiana 480 Turbo z intercoolerem o mocy 120 KM. Pod koniec produkcji - w 1993 roku - wprowadzono wolnossącą jednostkę dwulitrową o mocy 110 KM, osiągającą znacznie wyższy moment obrotowy, niż podstawowy silnik 1.7.
Sięgnąć gwiazd
Volvo 480 ES było częścią programu modernizacyjnego Galaxy, który ruszył w 1978 roku. Już wtedy firma zdawała sobie sprawę z tego, że jej tylnonapędowe auta muszą być zastąpione wersjami przednionapędowymi lub z napędem na cztery koła. Pierwszy przednionapędowy prototyp był gotowy w 1980 roku. Samochody z przednim napędem zaczęły się pojawiać w palecie szwedzkiego producenta w połowie lat 80. Objęły modele produkowane w Szwecji, w tym 850, a także te budowane w Holandii: 440, 460 i 480.
Początkowo planowano, że model 480 posłuży za bazę do budowy kabrioletu. Pokazano nawet takie auta podczas targów w Genewie w 1990 roku. Ostatecznie, samochód nigdy nie trafił do seryjnej produkcji, a trzy prototypowe egzemplarze modelu 480 z otwartym nadwoziem trafiły do muzeum Volvo w Goeteborgu. Podobny los spotkał wersję Targa, która również pozostała jedynie cennym muzealnym eksponatem.
Od początku zakładano, że Volvo 480 ES będzie stanowiło samochód niszowy i jego odbiorcami będą przede wszystkim Europejczycy. Łącznie wyprodukowano 76 375 wszystkich odmian tego modelu. Najwięcej, aż 22 000 aut, trafiło do Wielkiej Brytanii. Ostatni egzemplarz zjechał z linii holenderskiej fabryki w Born w sierpniu 1995 roku. Właśnie wtedy ruszała produkcja pierwszego modelu S40. Model 480 ES z pewnością przetarł szlak swojemu następcy.
