Idea budowy pierwszego japońskiego samochodu Gran Turismo (GT) narodziła się pod koniec 1963 roku. Kilka miesięcy wcześniej władze prefektury Mie (Honsiu) otworzyły pierwszy w Japonii tor Suzuka, na którym rozgrywano wyścigi o Grand Prix.

Szef działu rozwoju Toyoty, Jiro Kawano, był nie tylko pasjonatem sportu, lecz także pragmatykiem, dla którego nowy obiekt był wymarzonym miejscem testowania aut. Toyota debiutowała w Grand Prix Japonii 1963, wystawiając do startu na torze Suzuka modele Publica (klasa C2 do 700 cm3), Corona (C5 do 1600 cm3) oraz Crown (klasa C6 do 1900 cm3).

Na początku lat 60. Toyota była głównie producentem samochodów miejskich i kompaktowych. Tylko nieliczni wybierali większe modele np. Crown. Kojarzony dziś z luksusem Land Cruiser był postrzegany wówczas jako wół roboczy dla farmera, leśnika czy geologa. Projekt 280A miał przełamać stereotyp solidnego, lecz niewyróżniającego się wyglądem auta dla każdego i stać się przepustką Toyoty do samochodowej superligi.

Sukcesy sportowe i rekordy prędkości ułatwiłyby to niezwykle trudne zadanie. Kawano rzucił wyzwanie firmom Jaguar, Lotus i Porsche, które odnosiły sukcesy zarówno na wyścigowych torach, jak i w rankingu sprzedaży na kluczowym rynku USA. W Toyocie nie ignorowano także rodzimych konkurentów. Nie było tajemnicą, że atak na segment aut o wysokich osiągach planuje Datsun z modelem Prince Skyline GT. Projekt 280A stanowił pokaz technicznych możliwości Toyoty jako innowacyjnej firmy, realizującej odważne koncepcje. Japoński producent zamierzał nawiązać skuteczną rywalizację z motoryzacyjną czołówką świata. Ewidentne były także inne korzyści w postaci pozytywnego wizerunku i możliwości przyspieszonego doskonalenia samochodów marki w myśl filozofii Kaizen. Prezes koncernu, Eiji Toyoda, zaakceptował więc pomysł Kawano: projekt 280A trafił do realizacji.