Na początku Google testował swoje systemy samoprowadzenia na Toyotach Prius i hybrydowych SUV-ach Lexusa. Jednak po pewnych eksperymentach firma zdecydowała się obrać inny kierunek. Inżynierowie doszli do wniosku, ze nie ma sensu zakładać, że pasażer przejmie kontrolę nad pojazdem w kryzysowej sytuacji, skoro zapewne będzie zajęty czymś innym niż śledzenie sytuacji na drodze.

Nowy, nienazwany jeszcze prototyp wygląda jak uroczy samochód-zabawka, czym daje świetny powód do szyderstw przeciwnikom samochodów elektrycznych. „The Washington Post” przekonuje, że pojazd Google wygląda jak wózek golfowy w śmiesznej czapce, choć tak naprawdę nie przypomina żadnego wózka golfowego, jaki w życiu widzieliśmy. Prędzej autka z książeczek dla dzieci.

Google podał niewiele szczegółów na temat zastosowanego napędu elektrycznego, ale Christopher Urmson, dyrektor działu samoprowadzących się samochodów w Google, powiedział w „New York Times”, że samochód będzie miał silnik zbliżony do tego w Fiacie 500e i zasięg ponad 200 km.

Na oficjalnym blogu Google czytamy: „To było ekscytujące doświadczenie, usiąść nad czystą kartką papieru i zadać sobie pytanie: jaką główną cechą powinien się ten samochód różnić od pozostałych. Zaczęliśmy od tej odpowiedzi, która wydała nam się najważniejsza: bezpieczeństwo. Samochód Google wyposażony jest w sensory, dzięki którym samochód ten nie ma martwych punktów. Sensory wykrywają obiekty na odległość dwóch boisk piłkarskich we wszystkich kierunkach, co jest szczególnie istotne na zatłoczonych ulicach z wieloma skrzyżowaniami.

Aby jeszcze bardziej zwiększyć bezpieczeństwo, ograniczyliśmy prędkość prototypów do 40 km/h.

Jeśli chodzi o wnętrze pojazdu, nie zależało nam na luksusach. Zamontowaliśmy dwa fotele z pasami bezpieczeństwa, przycisk do uruchamiania i wyłączania silnika oraz ekran pokazujący trasę. Jest też miejsce na rzeczy osobiste pasażerów. I to wszystko”.

Google planuje wyprodukować 100 prototypowych samochodów w nieujawnionej jeszcze fabryce w Detroit. Testy mają się rozpocząć tego lata, zaś niewielki program pilotażowy w ciągu następnych kilku lat w Kalifornii.