W grudniu 2014 roku Toyota rozpoczęła sprzedaż pierwszego na świecie seryjnego samochodu na wodorowe ogniwa paliwowe — Toyoty Mirai. Był to ważny krok na drodze do urzeczywistnienia wizji społeczeństwa wodorowego. Miesiąc później autobus na wodorowe ogniwa paliwowe produkcji Toyoty i Hino Motors rozpoczął pracę w systemie komunikacji miejskiej w Toyota City. Trwają ostatnie przygotowania do wprowadzenia nowego modelu do oferty komercyjnej.
Od 24 do 30 lipca autobus na ogniwa paliwowe będzie testowany na trasach autobusowych w Tokio. Producent zdobył już pierwsze doświadczenia podczas eksploatacji w Toyota City. Kolejne testy są konieczne ze względu na inne warunki drogowe oraz większe natężenie ruchu w metropolii. Toyota zbierze od mieszkańców stolicy oraz władz miasta opinie o autobusie, które uwzględni podczas dalszych prac nad udoskonaleniem produktu. Akcja ma na celu także zwiększenie świadomości o możliwościach autobusów na wodorowe ogniwa paliwowe wśród użytkowników komunikacji miejskiej.
Testy obejmą wykorzystywanie systemu ogniw paliwowych miejskich autobusów do zaopatrywania w energię elektryczną centrów ewakuacji ludności organizowanych w razie klęski żywiołowej w szkołach i ośrodkach kultury. Jeden autobus może zaopatrywać budynek w energię przez 5 dni przy zużyciu 50 kWh dziennie.
Harmonogram testów
1.Testy drogowe autobusów na ogniwa paliwowe
Daty: 24 i 27-30 lipca 2015
Miejsce: centrum Tokio i nabrzeże
2. Testy systemu zasilania urządzeń zewnętrznych „Vehicle to Home”
Data: 25 lipca 2015
Miejsce: Metropolitan Research Institute for Environmental Protection w Tokio
Autobus na ogniwa paliwowe powstał we współpracy Toyoty z należącym do Toyota Group Hino Motors, na bazie hybrydowego autobusu Hino oraz systemu ogniw paliwowych opracowanego do Toyoty Mirai. System wytwarza energię elektryczną w reakcji wodoru i tlenu. Wodór jest przechowywany w specjalnych zbiornikach, zaś tlen pobierany z powietrza. Tankowanie autobusu trwa 10 minut i zapewnia zasięg 150 km. Autobus wyposażony jest w dwa zestawy ogniw paliwowych i dwa silniki elektryczne oraz osiem wysokociśnieniowych zbiorników wodoru.
